Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld (Joh. 18:36)

Combineer de titel van deze post met 'Het Rijk der Hemelen is in U' (Lukas, 17-21) en dan is duidelijk dat iets in ons niet van deze tijd-ruimte dimensie is. Het is dus ook niet een 'iets'... Daar kun je meteen twee dingen van leren: 'het' is niet te begrijpen, want dan zou het een 'iets' moeten zijn en 'het' is ook niet te bereiken (voor dezelfde reden: 'het' is niet een iets). En toch zegt Jezus 'Zoekt gij dan eerst het Rijk Gods en al de rest zal u worden gegeven.' (Lukas 12-31). Wat is het enige wat je niet kunt vinden en toch zoeken? Het antwoord is zo simpel dat we er blijven overheen kijken: datgene wat niet van je gescheiden is omdat je het bent. 'Het' is alleen te vinden buiten de dualiteit van 'ik' en 'het'. Kan een golf de oceaan zoeken? Als je het zo bekijkt is het wel grappig dat zoeken van ons... We zijn wat we zoeken. Daarbij aansluitend: je bent geen object en daarom is wat je bent - net als 'het Rijk der Hemelen' - ook niet te begrijpen. Je bent het mysterie van het leven zelf. Je kunt wat je echt bent alleen zijn... Je kunt er niet over nadenken en je kunt er niets over zeggen. Sterker nog: 'denken' haalt je juist weg uit dat pure zijn... Dat is waar de metafoor van Adam en Eva over gaat: ze verloren het Paradijs door 'te eten van de boom van kennis van goed en kwaad' m.a.w. door te leren oordelen (denken). De transformatie van ego terug naar de originele staat is een pad van niet-oordelen. En gezien ons denken niets anders doet dan oordelen is ontwaken dus het transcenderen van het denkende ik. Met je hoofd kun je daar dus nooit komen. Het is een zaak van het hart. Het hart is de enige 'plek' waar geen oordeel is. In FLOW zijn we daar tijdelijk. Wanneer we in FLOW zijn staat het denken buiten spel. We zijn dan in een staat van puur weten - intuïtie heeft de leiding overgenomen van het denken. Sporters in FLOW 'weten' gewoon wat te doen. Een moeder 'weet' vaak gewoon wat te doen omdat ze zo vanuit haar hart handelt naar haar kinderen. Als we over transformatie praten ('de transmutatie rups tot vlinder'), hebben we het over een kwantumsprong naar een andere dimensie. Weet je nog het de metafoor van het mosterdzaadje? Dat is een beeld voor hoe groot de sprong is van ego naar Zelf. In de 'vlinder-dimensie' echter gaat alles vanzelf. Er is geen strijd, geen gedoe, geen zoeken, geen streven. Dingen vallen gewoon op hun plek. Wat dient te gebeuren, gebeurt gewoon. Wat niet dient te gebeuren, gebeurt ook niet. Hoe kan dat? Omdat deze dimensie een staat is van pure harmonie. Er is geen enkele frictie in pure synergie. Alles beweegt synchroon met al de rest en synchroniciteiten zijn dan de gewoonste zaak... Hier is een tip van Lao Tse: ' Hoe kan ik stil worden? Door te bewegen op het ritme van de natuur.' Hoe beweeg je op het ritme van de natuur? Door alle weerstand los te laten en mee te bewegen met alles wat op je afkomt. Zodra de 'doener' verdwijnt verschijnen oplossingen vanzelf. Raar toch hoe moeilijk we het vinden om dat te geloven. Wanneer Einstein de vraag stelde 'Is het universum een vriendelijke plek?' stelde hij eigenlijk de vraag 'Is het universum te vertrouwen?' De grap is dat je daar maar op 1 manier kunt achter komen... Door te vertrouwen... De uitspraak van Jezus 'Alles is mogelijk voor wie gelooft' (Marcus 9:23) is voor mij het best te bevatten als 'Alles is mogelijk voor wie vertrouwt'. Het gaat niet over geloven in iets of iemand (want dan is er weer een subject-object dualiteit). Het gaat over een staat van totale openheid, zonder innerlijke muren. In een staat van openheid is er geen enkele scheiding tussen waarnemer, waarnemen en waarneming. Het verstand kan daar niet komen. Het is de vrede die het verstand te boven gaat (Fil 4:4-7). Wat is totale openheid? Het is een staat zonder enige weerstand. Het is de Liefde zelf. In Matteus 5:13 lezen we: 'Gij Zijt het licht der wereld' en ook: 'Laat uw licht op de wereld schijnen'. Hoe vind je dus de plek die geen plek is? Hoe vind je wat je niet kunt zoeken? Door je dualistische zelf te transcenderen. Er is dan namelijk niets te zoeken en niets te vinden. Er is dan geen scheiding tussen subject en object... Alles wat je dan ziet ben je zelf. 'Bemin uw naaste zoals uzelf' krijgt dan plots een veel diepere betekenis. Zie je ook hoe dit het dualistische verstand te boven gaat? Laat ik er echter meteen een frequent misverstand bij wegnemen: het denken is niet een soort vijand van ons grotere zelf. Het is alleen zaak niet de leiding te geven aan het denken. Het is een goede dienaar maar een verschrikkelijke meester. Je komt niet bij je ware natuur door je te verzetten tegen het dualistische denken. Je dient het gewoon te zien voor wat het is. Het komt er op aan alle verzet op te geven en het proces van openen toe te laten. Dat kan alleen dank zij totaal vertrouwen in het leven. Zolang je probeert te begijpen wat 'daarbuiten' gebeurt zit je vast in het dualisme. Zolang je je innerlijke staat laat afhangen van wat 'daarbuiten' gebeurt zit je vast in dualisme. Onze opdracht is om onze innerlijke staat niet te laten afhangen van wat in de wereld gebeurt; niet te laten afhangen van wat anderen doen of zeggen; niet te laten afhangen van verleden op toekomst. Op een keer weten we dan gewoon dat ons Koninkrijk niet van deze wereld is... We zijn dan weer zoals de kleine kinderen: gelukkig zonder reden. Er is in eerste en laatste instantie geen verschil tussen 'zijn' en 'gelukkig zijn'... Laat ik afsluiten met een citaat van Bruce di Marsico, de grondlegger van de Option Method (in het Nederlands te leren via het kleine boekje van Mandy Evans 'Wil je gelijk of wil je geluk?"): 'Happiness is being; unhappiness is believing.' Laat je niets meer wijsmaken. De Waarheid is in jezelf en de Waarheid (over jezelf) zal je bevrijden...