'De crisis vindt niet plaats in de wereld maar in ons bewustzijn' - J. Krishnamurti
Er is veel meer aan de hand dan een financiële en een economische crisis: een ecologische crisis, een sociale crisis, een politieke crisis, een nooit geziene verspreiding van depressie, een crisis in relaties… Alles staat op losse schroeven. En dat is maar goed ook. Erwin Laszlo, een van de voornaamste systeemdenkers op deze planeet stelt dat dit de eerste keer is in de geschiedenis dat het lineair verder zetten van onze levensstijl zou leiden tot totale vernieling. Omdat ongeveer niemand zijn levensstijl wil opgeven wordt dat netjes voor ons geregeld op collectief niveau met een grondige crisis. Dankzij het Internet en sociale media is een soort ‘wereldbrein’ ontstaan met zelfs een 'emotioneel lichaam', een voertuig voor het collectieve bewustzijn. Dat wereldbrein zal nu genadeloos (eigenlijk is het genadevol...) de oude wereld van het ego opruimen.
Het ego zou dat nooit uit zichzelf doen. Daar is het veel te ouderwets voor. Het bestaat helemaal uit in angst gewortelde overlevingsmechanismen: vechten, vluchten en verstarren. Daar hebben we nu toch genoeg van gehad? Laten we de chaos-godin Kali verwelkomen als bevrijdster!
Het ego zou dat nooit uit zichzelf doen. Daar is het veel te ouderwets voor. Het bestaat helemaal uit in angst gewortelde overlevingsmechanismen: vechten, vluchten en verstarren. Daar hebben we nu toch genoeg van gehad? Laten we de chaos-godin Kali verwelkomen als bevrijdster!
Na eeuwen van mannelijke 'kosmos' komt vrouwelijke 'chaos', de rups transformeren zodat de vlinder kan geboren worden. De vlinder is niet het verdwijnen van orde an sich maar de geboorte van wat Dee Hock (oprichter van Visa) chaorde noemt: een staat van creatieve vloeibaarheid waarin mannelijk en vrouwelijk in balans zijn, FLOW dus. Reden tot een groot feest. Net toen de rups dacht dat het einde van de wereld was aangebroken werd hij herboren als vlinder en ging een wereld van mogelijkheden open.
Het is frappant dat in de natuur er ook daadwerkelijk een chaotische staat volgt op de rupsstaat: in de pop wordt de rups vloeibaar: uit deze chaos kan dan een nieuwe vorm komen. Dat strookt ook helemaal met het werk van Nobelprijswinnaar Ilya Prigogine over ‘dissipative systems’ (zoals in ‘disappear’). Prigogine’s werk wordt wel eens even belangrijk genoemd als het werk van Einstein. Het heeft alle takken van de wetenschap veroverd.
Prigogine ontdekte in het bijzonder dat chaos (archetypisch, de godin Kali) de motor is van de evolutie. Hij weerlegde daarmee de tweede wet van de thermodynamica die stelt dat systemen evolueren naar entropie d.w.z. dat ze uiteindelijk vervallen. Dat is alleen waar voor gesloten systemen zoals machines. Open systemen zoals ecosystemen hebben het vermogen om zich te vernieuwen. Prigogine ontdekte dat in open systemen chaos wordt opgebouwd tot het systeem maar twee kanten meer opkan: doorbraak of afbraak. Het systeem verdwijnt omdat het niet meekan met de evolutie of het ‘ontsnapt naar een hogere orde’ zoals Prigogine dat zo mooi zegt. Dat is hoe evolutie werkt. We zijn dus nu collectief op een dergelijke tweesprong gekomen, een vork in de weg: we zullen een totale doorbraak meemaken of een totale afbraak. Ervin Laszlo sluit niet uit dat het toch nog misgaat met ons. Ons bange ego is zo kortzichtig. Daar zijn legio bewijzen van. Laten we toch maar kiezen voor transformatie tot vlinders en ophouden om de rups artificieel in leven te houden. Wij pleiten voor het toelaten van de crisis... Het is het immuunsysteem van de Aarde aan het werk...
Ik kijk uit naar jullie commentaar!
Goede metafoor voor de evolutie van het (kosmisch) bewustzijn zoals de Mayakalender dat voorspelt. Ik ben d'r helemaal klaar voor!
ReplyDeleteHet geldt trouwens ook voor zij die er niet klaar voor zijn :)
ReplyDeleteDit is precies wat ik al jaren beweer. Ervin Laszlo is daarin een groot voorbeeld voor mij. Deze wereldwijde crisis die ons op alle fronten raakt, is de grote kans (crisis=kans) om naar een ander evolutionair niveaus te transformeren.
ReplyDeleteVan rups naar vlinder vind ik een prachtige metafoor. Zelf kies ik vaak voor de geboorte van een baby. Negen maanden in een omgeving, helemaal gewend, alles is veilig, rustig, op orde en dan ineens gebeurt er iets onvoorstelbaars. Vreemde krachten dringen je veilge wereld binne, je wordt meegesleurd, rondgeduwd, weggezogen. Het lijkt of de wereld vergaat. Als de 'storm' over is, blijk je in een andere wereld te zijn en een nieuw leven te kunnen beginnen.
Heel mooi beschreven! En ik geniet van het bijdragen aan het vormgeven van deze nieuwe wereld. Alhoewel ik geloof dat er niet maar één wereld bestaat. Ik denk dat het niet zozeer de vraag is wat er met de wereld gaat gebeuren, maar meer een kwestie van welke versie we kiezen.
ReplyDeleteWat als zowel de totale doorbraak als de totale afbraak zal plaatsvinden? En het aan ons is om te kiezen welke optie we onze aandacht geven? Waar onze aandacht heen stroomt, daar gaan wij heen... blijf je jezelf richten op je angsten of verleg je je focus naar je wensen, zodat levensenergie kan stromen? Dat is de kern van de crisis die plaatsvindt, zoals ik het zie en ervaar.
Maar hoe dan ook, wat we ook kiezen, uiteindelijk zijn en blijven we allemaal ongelimiteerde en oneindige wezens die niets te vrezen hebben, gelukkig.
Dank je Mariëlle voor deze mooie verrijking van de blogpost. Het is inderdaad een keuze en wat we ook kiezen het komt uiteindelijk goed, maar niet per se in deze dimensie... De eeuwigheid duurt nog lang - nog veel avonturen te beleven :)
ReplyDeleteWat er ook gebeurt, zoals het nu gaat kan het niet meer, het voelt niet meer goed. Laten we hopen dat de bange ego's hun angst overwinnen en meegaan in the flow....
ReplyDeletede beweging die momenteel gaande is, ervaar ik als een regelrechte co-creatie voor een liefdevolle samenleving. Dualiteit heeft hierin geen ruimte en des te meer het belang om te ontdekken dat dualiteit onze eigen projectie in de samenleving is.
ReplyDeleteGedachten vormen basis voor creaties en manifestaties die onze realiteit bepalen, ook intenties zijn bepalend voor de uitkomst. Afdaling naar ons gevoel is noodzakelijk om onze hartsenergie te gaan ervaren en de liefde te voelen die ons vertrouwen geeft en navigatie in het onbekende. Het ego wil overleven en geeft zijn conditioneringen niet, zonder hernieuwt vertrouwen op. Een collectief besef van liefde en vertrouwen is de opening naar nieuwe conditioneringen vanuit een ruimer bewustzijn en ruimte voor het ego vanuit een ander perspectief.
Ik zie onze toekomst hoopvol tegemoet:-)
Gelukkig zijn we hier ook met een hele gemeenschap van optimisten :)
ReplyDelete